Opis
Mistrz GETRIKO to uniwersalna gra logiczna dla graczy powyżej 8. roku życia. Może w nią grać od 1 do 6 osób.
Gra polega na manipulowaniu i układaniu kolorowych trójkątów w taki sposób, żeby otrzymać wzór (witraż) zgodny z wylosowaną kartą, przy czym każdy z graczy ma inną kartę i zmierza do ułożenia innego wzoru.
Celem gry jest ćwiczenie spostrzegania i tzw. myślenia kombinatorycznego. Wielokrotne obracanie trójkątów prowadzi bowiem do gromadzenia doświadczeń, które stanowią podstawę kształtowania orientacji przestrzennej, intuicji geometrycznej i wyobraźni. Uczy planowania swoich ruchów i przewidywania ruchów przeciwnika.
Słowo „GETRIKO”
jest utworzone z połączenia sylab: GE – tzn. geometryczna, TRI – tzn. oparta na trójkątach, KO – tzn. kombinatoryka. Oznacza to, że Mistrz Getriko to mistrz kombinatoryki opartej na trójkątach. Gra Mistrz GETRIKO może być doskonałą rozrywką intelektualną i towarzyską, a przede wszystkim pomocą edukacyjną służącą rozwojowi dzieci w wieku wczesnoszkolnym.
Opakowanie zawiera: 48 wzorów, 7 kolorowych trójkątów równobocznych, instrukcję.
Autorem pomysłu gry Mistrz GETRIKO
jest dr Jan Amos Jelinek, Katedra Pedagogiki Małego Dziecka, Akademia Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie.
| Gra w pełni zasługuje na miano gry wspierającej geometryczne myślenia i wyobraźnię. Wymaga analizowania budowy figury geometrycznej zbudowanej z trójkątów równobocznych. Sam trójkąt równoboczny jest ciekawą figurą geometryczną, posiadającą wiele ważnych własności. Niestety na ogół w nauczaniu szkolnym poświęca mu się zbyt mało czasu, traktując go jedynie jako jeden z przykładów trójkątów w ogóle. Parkietaże z wykorzystaniem trójkątów równobocznych wiążą w sobie wiele ważnych zagadnień geometrycznych (suma kątów w trójkącie, kąt pełny i półpełny, kąty naprzemianległe, równoległość prostych – to tylko niektóre z nich). Gra wymaga manipulowania figurami. W pierwszym etapie gracze prawdopodobnie będą zwracać uwagę na kolory trójkątów, ale w dalszych etapach ta cecha przechodzi na dalszy plan, a uwaga graczy jest skierowana na wzajemne konfiguracje w ułożeniu trójkątów. Postępujące po sobie działania wymagają planowania ruchów, przewidywania jego efektów. Te zabiegi w istotny sposób związane są z rozumowaniem operacyjnym, wspierają jego rozwój. Układ „witraży” na kole w znakomity sposób uwalnia od ułożenia „pion – poziom”, umożliwia zdobywanie doświadczenia dla dynamicznego rozumienia położenia figury (wykonywania myślowych obrotów).Dr hab. Ewa Swoboda, Uniwersytet Rzeszowski |
